در آن سال‌ها استفاده از دوچرخه چندان رواج نداشت اما به‌دلیل حضور اتباع خارجی و استفاده آنها از دوچرخه خیلی زود همه گیر شد و بسیاری از شهروندان تهرانی از دوچرخه به‌عنوان یک وسیله عبور و مرور استفاده می‌کردند. از این‌رو تدوین قوانین و مقررات برای دوچرخه‌سواری به درخواست بلدیه مورد توجه اداره کل تشکیلات نظمیه وزارت داخله قرار گرفت.
1 - احدی نمی‌تواند با دوچرخه‌های پایی در شهر و حومه آن حرکت نماید مگر اینکه قبلا در اداره نظمیه حاضر شده، پس از امتحانات لازمه، جواز تصدیقنامه بگیرد.
2 - اشخاصی که سن آنها هنوز به سیزده سال بالغ نگردیده مطلقا از دوچرخه سواری ممنوع هستند و از سیزده تا هجده سالگی درصورتی مجاز به سواری خواهند بود که شخصا مالک دوچرخه باشند والا تا هجده‌سالگی از کرایه کردن دوچرخه برای سواری ممنوع هستند.
3 - کرایه دادن دوچرخه به اشخاصی که سن آنها هجده سال بالغ نشده باشد یا با داشتن نوزده سال تصدیق و جواز نظمیه را دردست نداشته باشند، مطلقا ممنوع است.
4 - درموقع مراجعه به نظمیه برای اخذ تصدیقنامه و جواز، تقاضا‌کنندگان بایستی سه قطعه عکس خود را به همراه بیاورند.
5 - تمام دوچرخه‌ها باید دارای بوق و زنگی باشند که صدای آنها تا فاصله پنجاه ذرع شنیده شود.
6 - از غروب آفتاب به بعد بایستی چراغ جلو و عقب دوچرخه را روشن نمایند و درصورت فقدان هریک از چراغ‌ها صاحب دوچرخه از غروب به بعد بایستی از دوچرخه خود پیاده شده و تا محل مقصود دوچرخه را با دست حرکت دهد.
7 - چراغ جلو بایستی با نور سفید و اقلا ده ذرع مسافت جلو دوچرخه را روشن نماید و چراغ عقب بایستی با نور قرمز روشن شود یا اینکه شیشه مخصوص قرمز به روی گلگیر آن نصب شود.
8 - نمره نظمیه همیشه باید روی قسمت گلگیر عقب نصب باشد و در هیچ مورد نبایستی از محل خود تغییر داده شود.
9 - متن نمره دوچرخه‌های شخصی سفید و با خط سیاه و متن نمره دوچرخه‌های کرایه سیاه با خط سفید خواهد بود.
10 - دوچرخه‌سوارها بایستی در معابر پرجمعیت و درسرپیچ‌ها محل تلاقی خیابان‌ها آهسته حرکت نمایند و مجاز نیستند به هیأت اجتماع در خیابان‌ها حرکت کنند، مگر اینکه پشت سر یکدیگر و به فواصل معین باشد. دوچرخه‌سواران، از حرکت بین وسایط نقلیه و دستجات پیاده ممنوع‌اند. درموقعی که خیابان‌ها پرجمعیت باشند باید پیاده شده و دوچرخه را با دست حرکت دهند.
11 - دوچرخه‌سواران موظفند که همیشه و مخصوصا در موقع تلاقی با وسایط نقلیه از دست راست خود حرکت نمایند و درصورتی که بخواهند از وسایط نقلیه که از جلو آنها حرکت می‌نمایند سبقت بجویند، مکلفند از طرف دست چپ آن رفته و به وسیله بوق، راننده آن را از قصد خود آگاه سازند و به ملایمت حرکت نمایند و پس از رد‌شدن باید مجددا به طرف دست راست بروند.
12 - دوچرخه سواری در پیاده‌رو و بازاها و محلی که تخصیص به پیاده داده شده است، ممنوع است و در مواقعی که در پیاده‌رو و بازار کار دارند ممکن است دوچرخه را با دست حرکت دهند.
13 - مسابقه با دوچرخه درخیابان‌ها اکیدا ممنوع است. در مواقعی که بخواهند در نقاط مخصوص تشکیل مسابقه دهند بایستی قبلا از قصد خود اداره نظمیه را مطلع و کسب اجازه نمایند.
14 - کلیه دوچرخه‌ها بایستی دارای گلگیر جلو و عقب باشند که گل و کثافت معابر، به عابرین ترشح ننمایند.
15 - دوچرخه‌ها اعم از کرایه یا شخصی باید دارای ترمز چرخ‌های جلو و عقب باشند.
16 - سواری دونفر یا بیشتر در روی یک دوچرخه یا سوار کردن اطفال با خود اکیدا ممنوع است.
17 - نمایش دادن روی دوچرخه در خیابان‌ها و کوچه‌ها قدغن است.
18 - دوچرخه‌سواران نمی‌توانند درموقع سواری با یک دست خود اشیا حمل نمایند مگر این که اشیای مزبور به طریقی بسته شده باشد که راننده در موقع لزوم قادر باشد با همان دست دسته دوچرخه را بگیرد و همچنین در خیابان‌ها و معابر پرجمعیت مجاز نیستند هر دودست خود را از دسته دوچرخه بردارند.
19 - تعلیم دادن و آموختن دوچرخه‌سواری در معابر و کوچه‌های داخل شهر و معابر پرجمعیت خارج از شهر ممنوع است.
20 - متخلفان از مواد این نظامنامه به محاکم صالحه جلب و مطابق قانون تعقیب و مجازات خواهند شد.
مقررات عبور عابران
تهران در سال1308 درگیر جا‌انداختن مقررات راهنمایی و رانندگی بود. باید به عابران پیاده آموزش داده می‌شد که چگونه با رعایت کامل مقررات از عرض خیابان بگذرند. باید به رانندگان آموزش داده می‌شد که چطور و چگونه برانند تا تهدیدی برای جان یکدیگر نباشند. باید به عابران و رانندگان آموزش داده می‌شد که چطور حقوق یکدیگر را رعایت کنند که کار به زد و خورد و نظمیه نکشد. بر این اساس وضعیت چنان بغرنج شد که تشکیلات کل نظمیه مملکتی اداره پلیس وادار شد اعلانیه منتشر کند و مقررات را موبه‌مو به سمع و نظر اهالی شهر برساند. پس بازی اینطور ادامه پیدا کرد. در تعقیب اعلانات منتشره راجع به رعایت مقررات عبور و مرور و پیش‌بینی‌های کافی در نظامنامه دوچرخه‌های‌سواری باز هم مزید تأکید برای جلوگیری از مخاطرات محتمل‌الوقوع خاطر عموم اهالی مخصوصا راکبان دوچرخه‌های مزبور را به رعایت کامل مندرجات ذیل تذکر می‌دهد.
1 - سوار شدن دو نفری روی یک چرخ، حمل طفل در جلو یا عقب آن به کلی ممنوع است. همچنین عبور با دوچرخه از پیاده‌روها.
2 - عبور سه‌چرخه‌های دستی که اطفال سوار می‌شوند در معابر عمومی قدغن است و چرخ‌های مزبور فقط در نقاط کم جمیعت حق ایاب و ذهاب خواهند داشت.
3 - اشخاص پیاده از حدود پیاده‌رو نبایستی تجاوز نمایند و در موقع عبور از عرض خیابان قبلا متوجه اطراف شده و درصورت نزدیک نبودن وسایط نقلیه بگذرند والا تامل نمایند تا وسایط نقلیه رد شده بعد عبور کنند. با مرور این سه بند می‌شود باقی تصاویر و موقعیت آن روز و روزگار را در ذهن زنده کرد و ادامه داد تا به امروز رسید و بعد لبخند زد و گفت روزگار غریبی است.
تولد نخستین بزرگراه
در 20فروردین 1342هجری شمسی کلنگ نخستین بزرگراه در ایران به زمین زده شد. ساخت جاده کرج به تهران برای نخستین بار در حضور مسئولان شهری وقت آغاز شد. امروزه انبوه بزرگراه‌ها و اتوبان‌های مختلف بر این نخستین اتوبان ساخته شده در ایران سایه افکنده است. بعد از تقریبا دوسال این اتوبان به بهره‌برداری رسید. باور نمی‌کنید اگر بگوییم که در طول ساخت این بزرگراه بسیاری از مردم برای تماشا به محل فعلی آن می‌رفتند. بزرگراه تهران به کرج پس از گذشت نیم قرن روزهای سالخوردگی خود را سپری می‌کند. پس از این بزرگراه نخستین بزرگراه شهری کشور نیز در تهران با عنوان بزرگراه ایوبی ساخته شد. این بزرگراه نیز در طول روزهای ساخت، بسیار مورد توجه شهروندان تهرانی بود. بزرگراه ایوبی که در حال حاضر شیخ فضل‌الله نامیده می‌شود، قرار بود بزرگراه شمالی تهران باشد و تهران تا حاشیه جنوبی این بزرگراه بیشتر توسعه نیابد. اما هم‌اکنون بعد از گذشت تقریبا نیم قرن از آغاز ساخت این بزرگراه، هم‌اکنون این بزرگراه تقریبا در محدوده میانی شهر واقع شده است.
